Aνήμερα της Αγ Παρασκευής στο Χορτιάτη : To έθιμο Κουρμπάνι του Δρυμού

 Ανήμερα της Αγ Παρασκευής στο Χορτιάτη : To έθιμο Κουρμπάνι του Δρυμού

 

Το κουρμπάνι είναι ένα έθιμο που απαντάται σε όλο τον ελλαδικό χώρο, κυρίως σε αρκετά μακεδονίτικα και θρακιώτικα χωριά και αν και οι ρίζες του είναι πολύ παλιές (στις πρώτες ζωοθυσίες στην αρχαιότητα σύμφωνα με λαογραφικές μελέτες), το όνομά του προέρχεται από την τουρκική λέξη “kurban”, που θα πει «θύμα ή θυσία ζώου».

 

 Το έθιμο περιλαμβάνει το μαγείρεμα του εκάστοτε ζώου για πάρα πολλές ώρες μέσα σε μεγάλα τσουκάλια, ενώ στη συνέχεια προσφέρεται υπό μορφή δωρεάς στους παρευρισκομένους. Κατά κύριο λόγο έχει συνδεθεί με θρησκευτικές γιορτές της χώρας μας και τα τοπικά πανηγύρια, οπότε φέρει και το αντίστοιχο όνομα πχ το κουρμπάνι του Προφήτη Ηλία, το κουρμπάνι της Αγίας Παρασκευής κτλ. Τα έθιμα αυτά σε κάποιες περιοχές κρατάνε ακόμα την παλιά τους σημασία, αλλά σε κάποια άλλα κόντεψαν να ξεχαστούν με το πέρασμα των χρόνων, την αλλαγή του τρόπου ζωής μας, την αδιαφορία των νέων ανθρώπων, αλλά κυρίως με την έλλειψη επικοινωνίας που επιφέρει το χάσμα γενεών, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσιαστικό σημείο επαφής ανάμεσα στους παλιούς και τους νεότερους ώστε να μεταλαμπαδευτεί σωστά το έθιμο.

 Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια απροσδόκητη στροφή πολλών νέων παιδιών προς τις παραδόσεις του τόπου τους, με αποτέλεσμα έθιμα, δρώμενα και παραδόσεις που κινδύνευαν να σκεπαστούν από την ομίχλη της αδιαφορίας, να ζωντανεύουν με μεγάλη επιτυχία. Και αν ρωτήσετε ποια είναι η μαγική λέξη πίσω από αυτή την τάση, αυτή είναι μία: μεράκι.  Κουρμπάνια όπως είπαμε υπάρχουν σε πολλά χωριά της Ελλάδας.

Ο Δρυμός όμως είναι το μόνο χωριό που έχει τρία διαφορετικά κουρμπάνια: ένα στις 20 Ιουλίου στο παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, ένα στις 26 Ιουλίου στο παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής και το τρίτο στις 15 Αυγούστου, με αφορμή τον εορτασμό του κεντρικού ναού του χωριού, την Κοίμηση της Θεοτόκου. Το καθένα το αναλαμβάνει και μια ξεχωριστή παρέα, με μια όμορφη άτυπη κόντρα να αναπτύσσεται ανάμεσά τους για το ποιος κάνει το πιο νόστιμο και πετυχημένο κουρμπάνι. Όπως και να ΄χει όμως, οι ρίζες και το μοτίβο είναι πάνω κάτω το ίδιο, ενώ η κάθε παρέα νιώθει το ίδιο περήφανη για το αποτέλεσμα

 

Πηγή: https://parallaximag.gr/