Αφιέρωμα στην εκδρομή των Μνημών Μέρος 1ο Σύγχρονο Λαύριο

 

Αφιέρωμα στην εκδρομή των Μνημών Μέρος 1^ο Σύγχρονο Λαύριο

Μετά το Β Παγκόσμιο πόλεμο η φυσιογνωμία της πόλης αλλάζει ακολουθώντας τα βιομηχανικά πρότυπα του 20ου αιώνα. Νέοι βιομηχανικοί κλάδοι αναπτύσσονται, όπως χημικές βιομηχανίες, μεταλλουργεία, κλωστοϋφαντουργεία, ναυπηγοεπισκευαστική, σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων. Η μεταλλευτική πόλη μετεξελίσσεται σε μια βιομηχανική πόλη του 20ου αιώνα. Η πλούσια ιστορία της, με τους σημαντικούς χώρους, το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, το Αρχαίο Θέατρο, τα Μεταλλευτικά Εργαστήρια της αρχαιότητας και τους αρχαίους οικισμούς, τα βιομηχανικά κτίρια της σύγχρονης εποχής, με τον πρωτοποριακό τεχνολογικό εξοπλισμό που σώζεται μέσα σε αυτό, τα εκατοντάδες πηγάδια και οι πολλές δεκάδες χιλιομέτρων γαλαρίες της αρχαίας και νεότερης εποχής, αποτελούν σημαντικότατους πολιτιστικούς πόρους για την ευρύτερη περιοχή και την χώρα ολόκληρη. 

Το Λαύριο, τέλος, έχει ενταχθεί μέσα σε ένα πρόγραμμα γενικότερης ανάπτυξης στα πλαίσια της δημιουργίας της Πολυκεντρικής Αθήνας, ως κέντρο υποστήριξης της παροχής υπηρεσιών σε μια ευρύτερη τουριστική περιοχή, το λιμάνι του αναβαθμίζεται, ως το δεύτερο λιμάνι της Αττικής

Μετά το λιμάνι του Πειραιά, χωροθετήθηκε χώρος εγκατάστασης Βιοτεχνιών και Βιομηχανιών (Βιοτεχνικό-Βιομηχανικό Πάρκο) καθώς και  Τεχνολογικό -Πολιτιστικό Πάρκο   που περιλαμβάνει τα παλιά Βιομηχανικά κτίρια, ενώ αναβαθμίζεται πολιτιστικά, μέσα από προγραμματιζόμενες μελέτες ανάπλασης και ανάδειξης ιστορικών χώρων και κτιρίων 

Έτσι η Λαυρεωτική, που αποτελεί μοναδικό ιστορικό τόπο, όπου συνυπάρχουν βιομηχανικές εγκαταστάσεις της αρχαιότητας και των νεότερων χρόνων, όπου αποτελεί τη μοναδική για την Ελλάδα βιομηχανική πόλη τύπου company town (δηλαδή πόλη  που δημιουργήθηκε τον περασμένο αιώνα σε έρημη περιοχή για τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης βιομηχανικής δραστηριότητας δίνοντας σημαντικά τεχνικά

έργα και αξιόλογα κτίρια βιομηχανικής αρχιτεκτονικής) συνεχίζει την πορεία της μέσα στο χρόνο, λειτουργώντας σήμερα ως χώρος, όπου ο επισκέπτης μπορεί ν' απολαμβάνει ή να αντλεί εκτός από αναψυχή και παιδεία.

Πηγή : http://istoriko.lavreotiki.gr/ 

26 Οκτωβρίου – Γιορτή Αγίου Δημητρίου – Έθιμα

26 Οκτωβρίου – Γιορτή Αγίου Δημητρίου – Έθιμα

Στο ακριτικό χωριό Πρόμαχοι βιώνονται ακόμη και σήμερα πολλά ήθη και έθιμα τα οποία κληρονόμησαν οι ντόπιοι αυθεντικοί κάτοικοι των Προμάχων από τους προγόνους τους.

Σε μια εποχή που ο θεσμός της παράδοσης και του πολιτισμού ξεπερνά κάθε μορφή αμφισβήτησης και ξενικής επιρροής, οι κάτοικοι των Προμάχων διατήρησαν στο ακέραιο την πολιτιστική τους κληρονομιά, σαν φλόγα άσβηστη, ανεπηρέαστη από άγγιγμα ανέμου.

Τα έθιμα παρουσιάζουν διαχρονικότητα, ποικιλομορφία, κάποια από αυτά ανάγονται στην αρχαιότητα και επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Άλλα τα συναντούμε και σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας, ακόμη και σε γειτονικά κράτη. Κάποια έχουν τροποποιηθεί εν μέρει, άλλα έχουν αντικατασταθεί και ελάχιστα ευτυχώς έχουν εκλείψει.

Τα περισσότερα έθιμα είναι συνυφασμένα και άρρηκτα συνδεδεμένα με τις ασχολίες των κατοίκων, γεωργοί-κτηνοτρόφοι, υλοτόμοι, εργάτες γης, ποτισμένης με το αίμα και τον ιδρώτα των κατοίκων αυτού του δοξασμένου χωριού, που αγωνίστηκαν ώστε να κρατηθεί αναλλοίωτη η πολιτιστική τους κληρονομιά.

Η συσχέτιση των εθίμων για “καλή σοδειά” και “άφθονη παραγωγή” τόσο από την καλλιέργεια των χωραφιών, όσο και από την φροντίδα των κατοικίδιων ζώων (αγελάδες, πρόβατα, χοίροι κλπ) είναι άρτια συνδεδεμένη με την καθημερινή τους ζωή.

Κάθε έθιμο ωστόσο έχει και το συμβολισμό του. Συχνά ο συμβολισμός είναι γνωστός στους κατοίκους και άρρηκτα ταυτισμένος με αυτό. Άλλες φορές ο συμβολισμός των εθίμων γίνεται κατανοητός και εύκολα αντιληπτός από τους κατοίκους, και άλλες πάλι γίνεται δυσνόητος έχοντας τις ρίζες του στο πέρασμα των δεκαετιών. Το έθιμο το υπαγόρευε μια άγραφη προφορική παράδοση, ιερή και απαραβίαστη, βαθιά ριζωμένη στη ψυχή του κάθε Προμαχιώτη. Αν θέσουμε το ερώτημα: τι είναι αυτό το έθιμο; γιατί το κάνανε αυτό; η τι σημαίνει; η απάντηση που παίρνουμε από κάποιες νοικοκυρές του χωριού επιβεβαιώνουν ότι τα έθιμα είναι πατροπαράδοτα, λέγοντας: “Έτσι τα βρήκαμε κι εμεις από τις γιαγιάδες μας”. Και έτσι γιαγιάδες τώρα οι ίδιες, θέλουν να τα παραδώσουν ακέραια, αναλλοίωτα και με μεγάλη ευλάβεια στα εγγόνια τους.

Την παραμονή λοιπόν του Αγίου Δημητρίου γίνεται αρτοκλασία. Την ημέρα του πολιούχου του χωριού Αγ.Δημητρίου, μετά τη θεία λειτουργία, ο παπάς ευλογούσε ένα κριάρι. Οι επίτροποι της εκκλησίας το έσφαζαν και το τεμάχιζαν σε μικρά κομμάτια, ώστε να φτάσει για όλους τους πιστούς το λεγόμενο “κουρμπάνι”. Ο κάθε χριστιανός μπορούσε να πάρει ένα κομμάτι από αυτό το κρέας αφήνοντας στην εκκλησία κάποιο προϊόν: καλαμπόκι, σιτάρι, φασόλια η χρήματα.

Την επομένη του Αγ. Δημητρίου, δηλαδή στις 27 Οκτώβρη γίνεται το πανηγύρι του χωριού, με θεία λειτουργία, γλέντι και όργανα στην κεντρική πλατεία, όπου γεμίζει ασφυκτικά από τους κατοίκους αλλά και από επισκέπτες από γειτονικά χωριά. Παλαιότερα υπήρχαν λούνα- παρκ, κούνιες, βαρκούλες, τυχερά παιχνίδια κτλπ.

Γιατί γίνεται την επομένη του Αγ. Δημητρίου; Σύμφωνα με την παράδοση κάποιοι ξένοι που ήρθαν στο χωριό προκειμένου να παρευρεθούν στη γιορτή του Αγίου, αποκλείστηκαν από το χιόνι που έπεσε στο χωριό μετά τη θεία λειτουργία, και επειδή δεν μπόρεσαν να φύγουν, το πανηγύρι συνεχίστηκε μέχρι και την επόμενη ημέρα. Από τότε καθιερώθηκε να γίνεται το πανηγύρι στις 27 Οκτωβρίου, ημέρα της γιορτής του Αγίου Νέστορα.

Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου στις 26 Οκτωβρίου είναι σημαντική για τους Χριστιανούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο βουλγάρικος λαός τιμούσε την μνήμη του και με πολλές παραδόσεις που κρατούσαν όλο τον Οκτώβριο τον οποίο αποκαλούσαν Δημητρόμηνα.

Στα χωριά φαντάζονταν πως ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος είναι δίδυμα αδέρφια, ο Αϊ Γιώργης φέρνει το καλοκαίρι, ενώ ο Αϊ Δημήτρης το χειμώνα και το κρύο. Τη νύχτα πριν την γιορτή του Αγίου Δημητρίου υπήρχε η πεποίθηση πως ο ουρανός ανοίγει, ο άγιος τινάζει τα άσπρα του γένια και από εκεί πέφτει το πρώτο χιόνι.

Την ημέρα του Αγίου Δημητρίου οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μαντέψουν ένα σωρό πράγματα για την υγεία και την γονιμότητα. Για τους χρησμούς είχε σημασία σε ποια φάση είναι το φεγγάρι και αν ήταν στη χάση του ανησυχούσαν πως η σοδειά δεν θα είναι καλή, ενώ αν ήταν πανσέληνος φαντάζονταν τις κερήθρες γεμάτες μέλι.

Τον Οκτώβριο τα νοικοκυριά προσπαθούσαν να απαλλαγούν και από τα ποντίκια γι’ αυτό και παρακαλούσαν τον Άγιο Δημήτριο να προστατεύει τα κελάρια με τα τρόφιμα και τα ερμάρια με τα ρούχα. Οι γυναίκες πασπάλιζαν με λάσπη τα κατώφλια, τις γωνίες, γύρω από τις κασέλες και το τζάκι. Οι προλήψεις δεν ήταν λίγες και στις 27 Οκτωβρίου απαγορεύονταν να αγγίζουν μαλλί, να χτενίζονται και να πιάνουν μυτερά αντικείμενα.

Από κοινωνική άποψη η γιορτή ήταν πολύ σημαντική για τους εργάτες, που κανόνιζαν σε ποιο χτήμα θα δουλέψουν την ημέρα του Αγίου Γεωργίου και συνήθως μένανε στη δούλεψη των αφεντικών τους ως την γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Τα συμβόλαια ήταν ρητά, αλλά αν ένας εργάτης έπιανε δουλειά δεν μπορούσε να φύγει μέχρι να τελειώσει η συμφωνία, ανεξάρτητα από το αν ο κύριός του ήταν καλός και δίκαιος ή άδικος και σκληρός. Οι μισθωτοί γιόρταζαν την ελευθερία τους και τα κέρδη τους με πλούσια τραπέζια και χορούς.

Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου γιορτάζεται και στις μέρες μας με συγκεντρώσεις στα χωριά όπου οι άνθρωποι τρώνε μαζί, τραγουδάνε και χορεύουν. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν ονομαστική γιορτή αυτή τη μέρα και φιλεύουν τους καλεσμένους τους με αρνί ή κόκορα για τους άντρες και κότα για τις γυναίκες. Συμπληρωματικά στο τραπέζι λόγω εποχής συνήθως έχει καλαμπόκι, μηλόπιτα και κολοκύθα.

Πηγή: ekklisiaonline.gr

moschatotavros.gr

Πρόγραμμα εκδρομής Μνημών Παράδοσης στο Σούνιο και Λαύριο Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022

Πρόγραμμα εκδρομής και μενού ταβέρνας

Αναχώρηση από Ν. Ιωνία στις 9πμ 

Άφιξη στο Ορυκτολογικό μουσείο Λαυρίου στις 10 πμ

Ξενάγηση στο μουσείο από τις 10 πμ έως τις 11.30 πμ

(ή πρωινό καφέ στο Λαύριο για όποιον δεν θέλει να πάει στο μουσείο)

Επιβίβαση στο πούλμαν και σε 15’ φτάνουμε στο Σούνιο και συγκεκριμένα στις στήλες του Ναού Ποσειδώνα. Ξενάγηση, βόλτα, φωτογραφίες και θαυμασμός της θέας για 1 ώρα και 30’

Επιβίβαση στο πούλμαν 13.15 φτάνουμε στην ταβέρνα ‘’Τα 2 γουρουνάκια’’ στο Λαύριο στις 13.30.

Φαγητό και χορός μέχρι τις 17.30

Επιστροφή από την παραλιακή καθώς θα δύει ο ήλιος και πιθανή στάση για καφέ και τουαλέτα σε κάποιο παραλιακό καφέ.

Υπολογισμένη πιθανή άφιξη στην Ν. Ιωνία κατά τις 21.00

Το  μενού ανά 4 άτομα  περιλαμβάνει : 

• Σαλάτα ανάμεικτη (χωριάτικη – φέτα –μαρούλι – λάχανο)

• Τζατζίκι

• Τυροκαυτερή

• Κολοκύθια/μελιτζάνα

• Ποικιλία κρεατικών (μπριζολάκια, μπιφτέκια, κοτόπουλο και πατάτες τηγανιτές)

• Κρασί χύμα 1 κιλό

• Αναψυκτικά

• Εμφιαλωμένο νερό

Μπορείτε να προσθέσετε λουκάνικο ψητό με πατάτες ή γουρουνοπούλα Καλαμάτας με επιπλέον 2,50 ευρώ το άτομο.

Συνολική τιμή εκδρομής που περιλαμβάνει πούλμαν και ταβέρνα 27 ευρώ ανά άτομο. Το εισιτήριο για το μουσείο είναι 2 ευρώ ενώ για τις στήλες του ναού του Ποσειδώνα είναι δωρεάν σαν πρώτη Κυριακή του μήνα.

Καλά να περάσουμε.

Οκτώβριος: όνομα, συνήθειες, παραδόσεις, λαϊκή σοφία

Οκτώβριος: όνομα, συνήθειες, παραδόσεις, λαϊκή σοφία

Ο Οκτώβριος ή Οκτώβρης είναι ο δεύτερος μήνας του φθινοπώρου και δέκατος όλου του χρόνου στο Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Είναι ένας από τους 7 μήνες που έχουν 31 μέρες (Ιανουάριος, Μάρτιος, Μάιος, Ιούλιος, Αύγουστος, Δεκέμβριος οι άλλοι).

Ο Οκτώβριος του νότιου ημισφαιρίου: Ο Οκτώβριος αντιστοιχεί στον Απρίλιο. Δηλαδή όταν στο βόρειο ημισφαίριο (όπου ανήκει και η Ελλάδα) είναι 1η Οκτωβρίου και φθινόπωρο, στο νότιο ημισφαίριο είναι σε αντιστοιχία 1η Απριλίου, δηλαδή άνοιξη. Και ασφαλώς όταν στο νότιο ημισφαίριο είναι Οκτώβριος, στην Ελλάδα είναι Απρίλιος.

Από που πήρε το όνομά του: Η ονομασία του προέρχεται από το λατινικό October, -bris. Octo είναι το οκτώ και ottavo ο έβδομος. Αυτό το otto τροφοδότησε και όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες (otto στα ιταλικά, ocho στα ισπανικά, eight στα αγγλικά, acht στα γερμανικά κ.ο.κ). Οι Ρωμαίοι τον ονόμαζαν και Sementilius (semen = σπόρος), από την σπορά, βασική ασχολία της εποχής.

Γιατί ονομάστηκε «όγδοος» αφού είναι ο δέκατος;

Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο πρωτοχρονιά ήταν η 1η Μαρτίου, έτσι ο Οκτώβριος ήταν ο όγδοος μήνας του έτους. Το 153 π.Χ. η Σύγκλητος καθιέρωσε ως πρώτο μήνα τον Ιανουάριο και έτσι ο Οκτώβριος έγινε ο δέκατος μήνας ενώ το 46. π.Χ. καθιερώθηκε το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο από τον Ιούλιο Καίσαρα όπου οι Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος διατήρησαν τα ονόματά τους παρά την αλλαγή σειράς τους (ένατος, δέκατος, ενδέκατος, δωδέκατος).

Πώς αλλιώς λέγεται:

Οχτώβρης, Αηδημητριά​της από τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου που αποτελεί το ορόσημο του χειμώνα.

Σπαρτής ή Σπαρτάς ή Σποριάς γιατί σπέρνουμε πολλά στις μέρες του και είναι η βασική γεωργική ασχολία.

Παχνιστής γιατί καλύπτονται από πάχνη οι αγροί

Μπρουμάρης​ δηλαδή ομιχλώδης και σκοτεινός.

Τρυγομηνάς (από τον τρύγο) τον ονομάζουν οι Έλληνες του Πόντου, αν και έτσι είναι γενικώς γνωστός ο Σεπτέμβριος και όχι ο Οκτώβριος.

Νειαστής (αρχ.): με πολλά οργώματα (νεάω = οργώνω χέρσα γη).

Η χριστιανική παράδοση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την γιορτή του Αγίου Δημητρίου στις 26 του μήνα, μεγάλου αγίου της Ορθόδοξης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και πολιούχου της Θεσσαλονίκης. Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου με εκείνη του Αγίου Γεωργίου χώριζαν το γεωργικό έτος σε δύο εξάμηνα (τέταρτος, δέκατος μήνας) και πραγματικά σήμαιναν την έλευση του χειμώνα.

Στην αρχαία Ελλάδα ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Βοηδρομιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Πυανεψιών. Η περίοδος αυτή ήταν πλούσια σε γιορτές (Πυανέψια, Θησεία, Θεσμοφόρια κ.α.). Ο Πυανεψιών ήταν ο τέταρτος στη σειρά μήνας στο Αττικό ημερολόγιο και αντιστοιχούσε με το χρονικό διάστημα από μέσα Οκτωβρίου μέχρι μέσα Νοεμβρίου. Ο Πυανεψιών πήρε το όνομά του από τη γιορτή Πυανέψια (Πυάνος+έψω=βράζω κουκιά) που γίνονταν προς τιμήν του θεού Απόλλωνα. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Θησέας, πηγαίνοντας στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, σταμάτησε στη Δήλο και έκανε θυσία στον Απόλλωνα, υποσχόμενος ότι αν κερδίσει την μάχη με τον Μινώταυρο θα του πρόσφερε στολισμένα κλαδιά ελιάς. Επιστρέφοντας ο Θησέας στην πατρίδα του, εκπλήρωσε την υπόσχεσή του με αυτήν την γιορτή. Και πού κολλάνε τα κουκιά; Κατά την επιστροφή του στην πατρίδα, τα τρόφιμα τελείωσαν και οι σύντροφοί του μάζεψαν ό,τι μπορούσαν και το μαγείρεψαν κάνοντας φασολάδα. Αυτό το έθιμο διατηρήθηκε προς τιμή του Απόλλων ως Πυανέψια και από εκεί πήρε το όνομά του και ο μήνας.

Με ποιες συνήθειες/φαινόμενα συνδέεται:

Τα πρωτοβρόχια: οι πρώτες αξιοσημείωτες βροχές που τόσο τις έχει ανάγκη το χώμα, τα φυτά, όλα.

Τα σύννεφα πυκνώνουν, τα φύλλα αρχίζουν να πέφτουν, η φύση ξεκινά να χάνει πολύ από το πράσινο χρώμα της, ο ήλιος μικραίνει.

3 Οκτωβρίου: Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, πολιούχου Αθηνών.

18 Οκτωβρίου: του Ευαγγελιστή Λουκά.

26 Οκτωβρίου: του Αγίου Δημητρίου, γιορτή που έδωσε τα προσωνύμια «Αι-Δημητριάτης» και «Αι-Δημήτρης» στον μήνα.

Φρούτα και λαχανικά:

Ακτινίδια, αχλάδια, λεμόνια, μήλα, ρόδι, σταφύλια, φραγκόσυκα, ροδάκινα, κουνουπίδι, καρότα, κολοκύθια, ραδίκια, κρεμμύδι, λάχανο, μαρούλια, μελιτζάνες, ντομάτες, πατάτες, παντζάρια, πιπεριές, σέλινο, σπανάκι, φασολάκια.

Μαζεύουμε: σπανάκι, κουνουπίδια, λάχανα

Φυτεύουμε: σέλινα, πράσα, μαϊντανό, κρεμμύδια, κουκιά, σκόρδα.

Ανθίζουν: Είναι η εποχή που πρωτανθίζουν τα κυκλάμινα ή αλλιώς αϊδημητριάτικα. «Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;» (Γιάννης Ρίτσος)

Η Περπερούνα: ένα από τα πιο γνωστά έθιμα «μαγείας» ήταν η Περπερούνα, με την οποία προσπαθούσαν να προσελκύσουν τη βροχή. Η Περπερούνα γίνεται είτε προς το τέλος της άνοιξης λόγω της ανομβρίας της εποχής είτε αυτήν την εποχή, τον Οκτώβριο, πάλι για προσέλκυση της απαραίτητης βροχής. Στόλιζαν λοιπόν ένα μικρό, φτωχό κορίτσι, κάπου 8-10 ετών, με λουλούδια και πρασινάδες ώστε να πρασινίσει ο κάμπος σαν την Περπερού, το κορίτσι δηλαδή. Τα υπόλοιπα κορίτσια του χωριού, με την περπερούνα στη μέση, πηγαίνουν στα σπίτια και τραγουδούν το τραγούδι της (από Δόμνα Σαμίου οι στίχοι):

Περπερούνα περπατεί

και το Θιό παρακαλεί

για να βρέξει μια βροχή,

μια βροχή, μια σιγανή

για να γέν’ τα στάρια μας

κι τα καλαμπόκια μας.

Μπάρις, μπάρις τα νιρά,

μπάρις, μπάρις τα κρασιά.

(μπάρις=λακκούβες με νερό)

Όταν τελειώσει το τραγούδι, η νοικοκυρά χύνει ένα μικρό κανάτι νερό στο κεφάλι της Περπερούνας και της λέει «καλή βροχή να δώσει ο Θεός» και της δίνει κάτι για το καλό (νόμισμα ή καλούδι).

Παροιμίες:

Όποιος σπέρνει τον Οκτώβρη, έχει οκτώ σειρές στ’ αλώνι, ή Οκτώβρης και δεν έσπειρες οκτώ σωρούς δεν έκανες.

Οκτώβρη και δεν έσπειρες καρπό πολύ δεν παίρνεις.

Οκτώβρης και δεν έσπειρες, σιτάρι λίγο θα ‘χεις.

Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις.

Οκτώβρη και δεν έσπειρες, οκτώ σακιά δε γέμισες.

Οκτώβρη και δεν έσπειρες, τρία καλά δεν έκαμες.

Οκτώβρης βροχερός, Οκτώβρης καρπερός.

Τον Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.

Άη Δημητράκη μου, μικρό καλοκαιράκι μου.

Αν δε χορτάσει ο Οκτώβριος τη γη, πούλησε τα βόδια σου και αγόρασε σιτάρι.

Άσπορος μη μείνεις, άθερος δε μένεις.

Οκτώβρης-Οκτωβροχάκης το μικρό καλοκαιράκι.

Τ’ άη – Δημητριού, τι είσαι ‘σύ και τι ‘μαι εγώ λέει το νιο κρασί στο παλιό.

Τ’ Άη Λουκά σπείρε τα κουκιά.

Τα σταφύλια τρυγημένα και τα σκόρδα φυτεμένα.

Αργίες: 28 Οκτωβρίου, γιορτή του ΟΧΙ

Πηγή: elniplex.com